Epistel 2
- Waar ligt dat
- Mise en place
- Materiaal
Waar ligt dat?
| Filipijnen : republiek in Zuidoost Azië. Beter nog : 16° boven de evenaar, ten noorden van Maleisië, ten westen van Vietnam en ten oosten van Taiwan. Ons eiland, Palawan is het meest zuidelijke eiland van de Filipijnen. De Filipijnen bestaan uit 7107 eilanden en tellen nu iets meer dan 92 miljoen inwoners.  Toen wij er waren in 1987 volgde ik de laatste telling van 1980 en dat was 48 miljoen inwoners. De Filipijnen meten een 300.000 km² en zijn dus 9 maal groter dan België. Palawan is met zijn 14.800 km² de grootste provincie van de Filipijnen: het eiland telt nu 772.000 inwoners; in 1990 waren er 436.000. Puerto Princessa, de hoofdstad van Palawan, leek echt wel een pioniersstadje. Palawan maakt in feite deel uit van een archipel bestaande uit 1780 eilanden. Palawan zelf is 397 km lang en amper 40 km breed. Destijds vond je er nog de mooiste duikstekken ter wereld : prachtige koraalriffen, met zonderlinge rifvissen, vliegende vissen, tonijn, zwaardvis en barracuda, schildpadden en een rijke variëteit aan schelpdieren. Mangrovebossen bevolkt door neushoornvogels, makaken, krokodillen...?, boomkrabben, kegelslakken en slijkspringers. Ook oerbossen met zeldzame dieren, vliegende kikkers en hagedissen, fantastische vogels, prachtige vlinders, vliegende honden, de gevaarlijkste slangen ter wereld. Eindeloze parelwitte stranden zonder enig menselijk spoor, onbewoonde Bounty eilanden, phi0018.jpg met kokospalm en papaja’s in overvloed. Rotskusten met leguanen, magnifieke lagunes en mystieke mangroves. Mise en place We hadden een gans jaar om ons klaar te stomen voor het grote avontuur. Op de agenda stond, bovenop ons dagelijks werk, een wekelijkse vaartraining. Daarbij ging ik geregeld lopen en eenmaal per week squashen. Aan de conditie werd goed gewerkt. In onze directe vriendenkring zaten wat “Die Hards” die ons bijstonden met hun kennis en ervaringen. Een legerinstructeur (Etienne Engels) met specialisatie tropen stond ons bij met raad en daad. Dingen waar we niet aan gedacht hadden, zoals : slaap elk apart in uw eigen tent. Het is de privacy die je nodig hebt na een dag varen, je zit immers 3 weken op elkaars kop te kijken. Samen eten, samen varen OK. Samen slapen in één tentje niet OK. Wees voorzichtig voor gebieden waar apen zitten!!! Ze jatten alles. En de makaken zijn er talrijk. Hygiëne, drinkwater, de kokervis die langs de plasbuis naar binnen komt. De nodige tips over geslachtsziektes… met bijhorende plaatjes. De maffia, piraten, pikpockets, bedelaars, rosse buurten. De hitte, de mosquito's en sandfly’s (of alombekende NIC NIC’S), onze voeding, onze kledij. Aangezien er nogal wat soorten slangen op het eiland aanwezig waren leek het ons verstandig om ons daar ook eens in te verdiepen. In Brugge stond destijds een zeer groot terrarium, met tal van slangen van over de ganse wereld. Even op bezoek geweest, de verantwoordelijke meneer stelde me gerust en de prentjes met de verwondingen na een beet… baarden mij toch enige zorgen. Zover zelfs dat we ons niet nodeloos in de jungle gingen begeven. Artikels van duikers brachten ook aan het licht dat er nogal wat haaien van de partij waren in de Sulu Sea en in de Zuid-Chinese Zee. Die waarschijnlijk niet terugdeinsden voor een hapje crunchy zeekajak met sappige Belg. Hiermee werd onze bewegingsvrijheid toch wel heel duidelijk bepaald. Haaien komen zelden voor binnen het rif en slangen niet op het strand. Ok geen probleem: onze zone is rand jungle > grens rif. Dan nog gezwegen over de verhalen van de zeekrokodillen... |
  |
De pers
Ons doel was een avontuur te beleven en de zeekajaksport te promoten. Toen, net zoals nu, geen echt gekende sport in België. De meeste mensen verklaren je zot om in weer en wind, zomer en winter met een speelgoedbootje op zee te zitten knoeien. We kregen de nodige aandacht van de pers. Zo'n gek idee was goed genoeg om de de ganse pers wakker te schudden. Dit moest er natuurlijk voor zorgen om via die bekendheid nog wat sponsors te kunnen overhalen. Lokale en nationale kranten, lokale en nationale radio, maar ook een grote Zeeuwse krant en zelfs een interview op radio Palawan…klein beetje beroemd. De hele onderneming deed ons mager spaarvarken vlug sneuvelen. We moesten dus iets creatiever zijn en alleen aankopen wat we echt nodig hadden en maken wat we zelf konden maken. Gelukkig was er een importeur van kajaks, Marc Van Leeuwe die ons goed gezind was, in onze onderneming geloofde en bijpaste waar hij kon. Creatief zijn in het verwerven van fondsen, daar weten we alles van. Als je in de jaren 80 een knaap van 23 lentes jong bent en bij een bedrijf kwam binnen gewandeld met de hoop op sponsoring…. Geen goed idee. Ik denk dat we niet geloofwaardig over kwamen. Ons plan te groots of wij te jong of misschien de 2 samen. Hoe de kas vullen? Verkoop van T shirts met logo expeditie. Op braderijen gaan staan met infostand en tombola organiseren. Party’s organiseren. De ganse expeditie/onderneming kostte ons drietjes samen 800.000 oude Belgische frankskes, dat komt neer op 20.000€. Het is ons ten slotte met bloed , zweet en tranen, gelukt om de nodige fondsen op 6 maanden bij elkaar te scharrelen. Net voor we vertrokken nog even langs het Tropisch Instituut voor de nodige inentingen, om de verbandkist op orde te brengen en om de nodig malaria pillen in te slaan.
Materiaal |  |
Veel kajaks werden uitgetest alvorens we onze keuze maakten. Het werden drie knalrode zeekajaks van Franse makelij. Destijds zowat het neusje van de zalm. De boten werden door mezelf aangepast voor de expeditie. Met extra versteviging voor de vlijmscherpe riffen. De kajaks hadden waterdichte compartimenten, deklijnen en netten. Extra aanpassingen om ze tot catamarans om te bouwen. Voetpompen en een degelijk Suunto boordkompas. Elk een carbon kajakpaddel en deelbare reservepaddel. Silver coated spatzeil; voor de leek: een spatzeil is dat domme rokje waar je kajakkers wel eens mee ziet rondlopen als ze uit hun bootje stappen. Het sluit de zitruimte waterdicht af en laat de geoefende vaarder toe om te eskimoteren. Wij hadden die van ons in silver coating gemaakt, waardoor de zon reflecteerde van ons dek en het ondanks de grote hitte toch doenbaar was in die afgesloten kajak. De tent. Wat er op de markt aanwezig was voldeed niet of was veel te duur. Trouwens, de baleinen (tentstokken) moesten in de kajak kunnen. Dan maar zelf een tent stikken. Stoffen aankopen bij de Belgische tentbouwer Alpino. De keuze viel op een sterke stof voor het grondzeil, een uiterst dun gaas voor de binnentent en een silvercoated buitenzeil tegen de zon. Ik koos voor carbon stokken van het merk Featherlight, in de VS te bestellen en volledig op de gewenste deelbare lengte geleverd. Slaapmatjes Thermarest bestonden net en waren dus in testfase bij ons. GPS bestond nog niet, GSM trouwens ook niet. Inderdaad ik spreek hier zelfs over de tijd van vóór de PC! Je had connecties en kennis nodig om te vinden wat je wou. Enige vorm van communicatie met de buitenwereld tijdens de reis NIHIL. Zeekaarten en pilots waren de betrouwbare info. Waterdichte vuurpijlenset in geval van nood. Of inboorlingen echt in actie komen na het zien van een vuurpijl is nog de vraag. Naar onze opinie zien zij het als vuurwerk? Niet doemdenken, je weet maar nooit.
